حدود سال 1340 در جلسه ای که در سالن دانشکده پزشکی برقرار بود من و تنی چند از دوستان در آن جلسه شرکت داشتیم. نفر اول دست راست تصویر من است و نفر دوم آقای سپهراد، وی از زمان ریاست مرحوم منشی زاده در فرودگاه مشهد معاونت ایشان را به عهده داشت  از همکلاسی های دوره ی متوسطه شبانه بود،  که در آموزشگاه رلزی درس می خواندیم، دیگر سراغ ایشان را نداشتیم، بعد از بیش از پنجاه سال با در دست داشتن عکس فوق به من مراجعه کرد و گفت: مرا می شناسید؟  گفتم: خیر. او این عکس را نشان داد. پرسیدم  در این مدت کجا بودید.  گفت:  من دکتری شیمی در انگلستان خواندم و استاد دانشگاه خوارزمی در تهران بودم و اکنون بازنشسته شده ام. قامتی خم و صورتی تکیده پیدا کرده بود و هر دو با هم زمزمه کردیم: جوانی کجایی که یادت بخیر...